အေမဆံုးတာ ဒီေန႔ ၃ ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီ။ မေန႔ တေန႔ကလိုပဲလို႔ ထင္မိတယ္။ ေန႔တိုင္း ေနာင္တ ေတြနဲ႔ အေမ့ကို သတိရေနမိတယ္။ အေမက အသက္ ၇၆ ႏွစ္ထဲပဲ ေနသြားခဲ့ရတာ။ အလုပ္မွာ အသက္္ ၈၀ေက်ာ္ ၉၀ေက်ာ္ အဖိုး အဖြားေ တြ၊ တကိုယ္တည္္း သန္သန္မာမ ာ ခရီးသြား တာ ေတြ႔ရရင္ အေမ့အသက္နဲ႔ ႏိႈင္းၿပီး အေမ့ကိုလည္း သူတို႔လို အသက္ရွည္ရွည္ ေနေစခ်င္လိုက္တာ။ ရံဖန္ရံခါ အေမ့ အနီးတဝိုက္ လဲွေလွာင္းေနတဲ့ လူေတြရဲ့ ေက်ာက္စာတိုင္ေတြ လိုက္ဖတ္ၿပီး၊ အေမ့သက္တမ္းန႔ဲ တန္း လိုက္ညွိမိတယ္။ အေမ့ထက္ သက္တမ္းၾကာၾကာ ပိုေနသြားရတဲ့သူေတြ ေတြ႔ရတဲ့အခါ၊ အေမ သူတို႔လို သက္တမ္းေစ့ မေနလိုက္ရေလခ်င္းလို႔ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ထက္ သက္တမ္းပိုတိုတဲ့သူေတြ ေတြ႔ျပန္ေတာ့လည္း ေျဖသာသလို အရွိသား။ တရားသိသလိုလိုနဲ႔ တရားမရွိတဲ့ က်ေနာ္။ အသက္ထင္ရွား ရွိစဉ္တုန္းကေတာ့ ဒီလို စိတ္ကူးမ်ဳိး အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ မမက္ခဲ့ဖူးဘူး။ အေမ့အေပၚ အျခားသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစာမေက် တဲ့ စိတ္ေတြက မ်ား ေနခဲ့လို႔မို႔၊ အေမ အသက္ရွည္ရွည္ ေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုမေတာင္းခဲ့ဖူးဘူး၊ ဆႏၵမျပဳခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုယ့္အေျပာအဆို အျပဳအမူေၾကာင့္ အေမ စိတ္ထိခိုက္သြားေလမလား မငဲ့ညွာခဲ့ဖူးဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေႏ