အလွည့္က် မႏဲြ႔စတမ္း၊ အေမ့အတြက္ ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္

အေမဆံုးတာ ဒီေန႔ ၃ ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီ။ မေန႔ တေန႔ကလိုပဲလို႔ ထင္မိတယ္။ ေန႔တိုင္း ေနာင္တ ေတြနဲ႔ အေမ့ကို သတိရေနမိတယ္။ အေမက အသက္ ၇၆ ႏွစ္ထဲပဲ ေနသြားခဲ့ရတာ။ အလုပ္မွာ အသက္္ ၈၀ေက်ာ္ ၉၀ေက်ာ္ အဖိုး အဖြားေတြ၊ တကိုယ္တည္္း သန္သန္မာမာ ခရီးသြားတာ ေတြ႔ရရင္ အေမ့အသက္နဲ႔ ႏိႈင္းၿပီး အေမ့ကိုလည္း သူတို႔လို အသက္ရွည္ရွည္ ေနေစခ်င္လိုက္တာ။ ရံဖန္ရံခါ အေမ့ အနီးတဝိုက္ လဲွေလွာင္းေနတဲ့ လူေတြရဲ့ေက်ာက္စာတိုင္ေတြ လိုက္ဖတ္ၿပီး၊ အေမ့သက္တမ္းန႔ဲ တန္း လိုက္ညွိမိတယ္။ အေမ့ထက္ သက္တမ္းၾကာၾကာ ပိုေနသြားရတဲ့သူေတြ ေတြ႔ရတဲ့အခါ၊ အေမ သူတို႔လို သက္တမ္းေစ့ မေနလိုက္ရေလခ်င္းလို႔ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ထက္ သက္တမ္းပိုတိုတဲ့သူေတြ ေတြ႔ျပန္ေတာ့လည္း ေျဖသာသလို အရွိသား။

တရားသိသလိုလိုနဲ႔ တရားမရွိတဲ့ က်ေနာ္။ အသက္ထင္ရွား ရွိစဉ္တုန္းကေတာ့ ဒီလို စိတ္ကူးမ်ဳိး အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ မမက္ခဲ့ဖူးဘူး။ အေမ့အေပၚ အျခားသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစာမေက်တဲ့ စိတ္ေတြက မ်ား ေနခဲ့လို႔မို႔၊ အေမ အသက္ရွည္ရွည္ ေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုမေတာင္းခဲ့ဖူးဘူး၊ ဆႏၵမျပဳခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုယ့္အေျပာအဆို အျပဳအမူေၾကာင့္ အေမ စိတ္ထိခိုက္သြားေလမလား မငဲ့ညွာခဲ့ဖူးဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေႏွးလြန္းလို႔ စိတ္မရွည္ခဲ့ဘူး။ အေမေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာခြင့္ မေပးခဲ့ဘူး..၊ ေျပာခဲ့ရင္လည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထား နားေထာင္မေပးခဲ့ဘူး။ စဉ္းစားရမိသေလာက္ အေမ့ဆႏၵေတြ ဘာတခုမွ မယ္မယ္ရရ လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တာ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ဆႏၵေတြကိုသာ ေရွ႔တန္းတင္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ကိုယ့္ဆႏၵေတြ အရာမထင္ခဲ့ရင္လည္း အေမ့အေပၚ ေဒါသေတြ ပံုေတာ့တာပဲ။ အသက္ႀကီးလို႔ အားကိုးရာ၊ ခိုကိုးရာ ေလ်ာ့ပါးၿပီး အားငယ္ေနတဲ့ အေမ့ကို စာနာမႈေတြ၊ ၾကင္နာမႈေတြ၊ သနားညွာတာမႈေတြ ျပရ ထားရေကာင္းမွန္း မသိ။ ေမာဟေတြ ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့လိုက္တာ။

ေဒါသ ေမာဟ အတၱေတြနဲ႔ က်ေနာ္။ တေန႔ ... က်ေနာ္လည္း အေမ့လိုပဲ စိတ္သြားလို႔ ကိုယ္မပါႏိုင္တဲ့အခါ.. တက္လူေတြက မေဖးမတဲ့အျပင္ ျမည္တြန္ေတာက္တီး ျငဴစူလာတဲ့အခါ.. အဲ့ဒါေတြကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ။ ဝဋ္ဆိုတာ လည္တတ္တယ္တဲ့။ အဲ့ဒီ လည္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ ဝဋ္ေတြကို၊ အေမ မရွိတဲ့ေနာက္မွ ရ ရွိလာတဲ့ ေနာင္ တ ေတြကပဲ မေၾကာက္မရြံ႔ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ အသိတရားေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ တည္ရွိေနေစၿပီလား.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလွည့္က် မႏြဲ႔စတမ္းေပါ့။ ။


အေမဆုံးပါးစဉ္က က်ေနာ့္ကိုယ္စား အေမ့အတြက္ ရည္စူးေရးဖြဲ႔ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ စိတ္ခြန္အားလက္ေဆာင္အျဖစ္ ရခဲ့တယ္။ တစ္ပုဒ္က အရွင္ဦးဉာဏိက (ဉာဏ္ဦးေမာင္)က စာနာေရးဖြဲ႔ေပးခဲ့တာ..။ ေနာက္တစ္ပုဒ္က စာေရးဆရာ ထိန္လင္းက ခံစားေရးဖြဲ႔ေပးခဲ့တာပါ။ အေမ ကြယ္လြန္တာ သံုးႏွစ္ေျမာက္ အမွတ္တရအျဖစ္ သူတို႔ရဲ့ ကဗ်ာေတြကို ေက်းဇူးတင္စြာ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ။

အေမရဲ့ ထာဝရ

ႏွလံုး ေအးေအးေလးနဲ႔
ၿပံဳးၿပံဳးေလး အေမ့ပံုရိပ္
ထာဝရ အိပ္စက္ခဲ့ၿပီေပါ့။

တိတ္တိတ္ေလး
က်ိတ္လြမ္းတဲ့အခါ လြမ္း
တမ္းတေၾကကြဲ
ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ ဝမ္းနည္း
လမ္းခဲြသြားတဲ့ အေမ့အတြက္
သတိရေနမယ့္ ရက္ေတြကေတာ့
ေရတြက္လို႔ ဆံုးႏိုင္မယ္
မဟုတ္ပါဘူး
အေမ။

သားအရြယ္ မငယ္ေပမယ့္
အားငယ္ခ်ိန္ အေမ့နားမွာဆို
ခ်ဳိမိုင္မိုင္ ဟိုး ... ဓေလ့ ငယ္စဉ္အလား
အရြယ္ဆိုတာ ခဏေမ့
ေခါင္းေဝွ႔လို႔ ေနလိုဆဲပါ
အေမ။

တကယ္ေတာ့ အေမ
အေမ့ေရာဂါ အတန္ကၽြမ္းခဲ့ေပမယ့္
လန္းေနဆဲ အေမ့အၾကင္နာမ်ားရယ္က
ႏြမ္းတယ္ရယ္ ဘယ္မရွိတာမို႔
အေမ့ရဲ့
လြမ္းသစ္ပင္ သံစဉ္ေလးဟာလည္း
(သားရင္မွာ)
လန္းရွင္ကာ ထာဝစဉ္
ထင္က်န္ရစ္ေတာ့မွာပါ
အေမရယ္။ ။

ေမလ ၂၀ ရက္၊ ည၊ ၂၀၀၇ သားသမီးမ်ား ကိုယ္စား

ဉာဏ္ဦးေမာင္

^^^^^

အေမ မေသပါ
ထိန္လင္း

စကားေတြ လကၤာဖြဲ႔
ဋီကာခ်ဲ႔ အေမမဆို
နဂိုေန မ်က္ႏွာထားေတြက
ေဖာ္ျပခဲ့ အေမ့ရင္မွာ
ပန္းမာလာ ထံုပ်ံ႔သင္း
ပန္းတစ္ခင္းေတာ့ ရွိမွာပါ။

ေအဘီစီဒီ အေမမဆို
ကႀကီး ခေခြးကို အေဖာ္ျပဳရင္း
ျမန္မာသီခ်င္း ျမန္မာ့ဟန္
ျမန္မာသံေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔
မေမ့ႏိုင္စရာ။

ဘဝတပါး၊ အေမသြားလည္း
အေမ့စကား ... ခ်စ္တရားေတြ
အေမ့ရုပ္ဝါ ... ေအးေမတၱာေတြ
အေမ့အသံ ...စမ္းက်သံေတြ
မိုးယံ ပဲ့တင္ အသက္ဝင္လ်က္
ၾကည္လင္ခ်မ္းျမ ေအးဆဲပင္။

အေမ လြန္ေသ သြားေလၿပီလား
ထိုတရားနဲ႔ လက္ခံႏႈတ္ဆက္
လြမ္းလက္ျပလည္း
ရင္မွ အေမ၊ တို႔အေမက
ထာဝရ အေမ၊ တည္ရွိေနမည္
အေမ မေသ၊ ဘယ္မေသ
ဘယ္ေတာ့မွ မေသပါ။ ။

၂၀၀၇ ေမလ ၂၀ ရက္ (တနဂၤေႏြေန႔) မိခင္ ေဒၚက်င္ေရႊ ကြယ္လြန္ျခင္းအတြက္ ေရးဖြဲ႔ပါသည္။