ဒီပို႔စ္ကို ေရးမယ္ဆိုတုန္းက ေခါင္းစဥ္ကို "ယိုးဒယားကို အမီလိုက္မယ္ဆိုရင္..." လို႔ ေပးမလို႔ ေ႐ြးခဲ့ပါတယ္။ ေရးျဖစ္ဖို႔ တြန္းအားတခုကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အပတ္ သႀကၤန္မတိုင္ခင္ ဧၿပီ ၁၀ ရက္ေန႔က ဧရာဝတီအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းက သတင္းတိုေလး တပိုင္းတစေလးကို ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚ ဖတ္မိၿပီးတဲ့အခါမွာပါ။ ေနာက္မွ သိရတာက အဲဒါက သတင္းမဟုတ္ပဲ အင္တာဗ်ဴးတခုထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ဆိုတာပါ။ ထံုးစံအတိုင္း ေန႔ေ႐ႊ႕ညေ႐ႊ႕နဲ႔ မေရးျဖစ္ခဲ့ပဲ ခုသႀကၤန္ေက်ာ္လို႔ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ကိုေတာင္ ၂ ရက္စြန္းလာၿပီေလ။ ျမန္မာႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔က ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက အမ်ားနည္းတူ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းေလးကို ေဖ့စ္ဘြတ္က ကိုယ့္နံရံေပၚမွာ ေခတ္မီေအာင္ ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ မမူယာဆိုတဲ့ ညီမငယ္ေလးကို ကြန္းမင့္စာ ျပန္ခဲ့တုန္းကလည္း ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္ရတဲ့ ျမန္မာျပည္ႀကီး က်န္းမာဖို႔ လူသိေအာင္ေကာ လူမသိပဲနဲ႔ပါ ျပင္းရွတဲ့ အတၱစိတ္နဲ႔ အၿမဲလိုလို ဆုေတာင္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုလည္း ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေန႔ေ႐ႊ႕ညေ႐ႊ႕နဲ႔ မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ "ယိုးဒယားကို အမီလိုက္မယ္ဆိုရင္" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ယွဥ္တဲြၿပီး ျမန္မာႏွစ္သစ္ ဆုေတာင္းကို ေနာက္က်စြာ ေႁခြလိုက္ရပါတယ္။ ဆုဆိုတာ ေနာက္က်မွ ေႁခြေပမယ့္လည္း အရင္ျပည့္ခ်င္ ျပည့္တတ္တာ မဟုတ္လား။ ဆိုေတာ့ ဆုဆိုတာ ေနာက္က်မွ ေတာင္းေတာင္း၊ အေစာႀကီးႀကိဳေတာင္းေတာင္း ျပည့္ဖို႔က လိုရင္းပဲေလ။
တကယ္ေတာင္းခ်င္တဲ့ ဆုက... " ျမန္မာနွစ္သစ္မွာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ အားလံုး လိုအင္ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝၿပီး က်န္းမာၾကပါေစဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္လည္း အျမန္ဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာ ဝေျပာတာကို (က်ေနာ္တို႔ မေသခင္) ျမင္နိုင္ၾကရပါေစ။ "
"ဆိုရွယ္လစ္" လို႔ သံုးႏႈန္းခဲ့တဲ့ စံနစ္တခုေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ ငယ္စဥ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညည္းညဴခဲ့ဖူးပါတယ္။ " ငါတို႔ ျမန္မာျပည္ ယိုးဒယားေလာက္ ေခတ္မီရင္ ေနေပ်ာ္ပါၿပီကြာ.. ႏိုင္ငံျခား မသြားေတာ့ပါဘူး " လို႔.. ေျပာေလ့ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေရာက္ရွိေနၾကပါၿပီ။ ယိုးဒယားကို မမီခဲ့လို႔ ဆိုတာ အထူးေျပာေနစရာ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္က အသိပညာဉာဏ္၊ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ဉာဏ္ နည္းပါးၿပီး၊ ျပည္ပ ဗဟုသုတေတြကလည္း နတိၳဆိုေတာ့၊ ႏိႈင္းယွဥ္စရာဆိုလို႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထက္ အစစအရာရာ တိုးတက္ေနတဲ့ အနီးဆံုးက ယိုးဒယားကိုပဲ အထင္တႀကီး ရွိခဲ့ၾကတာေပါ့။ ခုေတာ့ အေတာ္အတန္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တတ္တဲ့ အရြယ္လည္းေရာက္၊ ျပည္ပအေတြ႔အႀကံဳေတြကလည္း အေတာ္အတင့္ ရွိထားၿပီလို႔ မရဲတရဲ ဆိုႏိုင္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့၊ ငယ္စဥ္ကလို က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကို ယိုးဒယားကဲ့သို႔ ေခတ္မီ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစလိုေသးေပမဲ့လည္း ႁခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိလာရပါၿပီ။ အဲဒီႁခြင္းခ်က္က ဘာလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေအာက္က အဂၤလိပ္စာပုိဒ္ေလး ဆက္ဖတ္ၿပီးရင္၊ မေျပာပဲ သိၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီစာပုိဒ္ေလးဟာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္က ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စာတိုေလးပါပဲ။
Andrea Valentin, the founder of Tourism Transparency, a Thailand-based advocacy group, spoke recently with the online news site The Irrawaddy about the possibility of sex tourism taking root as Myanmar’s mainstream tourism infrastructure develops.
The spread of sex tourism is my biggest concern for the future. Sex tourism is a multibillion-dollar industry, and it’s not all about adult prostitution. I am worried about child sex tourism and the vulnerabilities of Cyclone Nargis orphans. I fear the financial lure will prove too irresistible for poor women and girls, men and boys, who will be violently exploited.
The lessons to learn are pretty straightforward: If Burma wants to have more prostitutes than monks in the country, then they should follow Thailand’s tourism development approach. Hopefully Burma will want to avoid Cambodia’s 30,000 children involved in sex tourism, some of who are as young as five.
In a conservative country like Burma, where sexual activity is seen as a very private matter, the sad truth is that it won’t be too difficult to develop a thriving sex tourism industry. Sex tourism brings in foreign currency and generates revenues, and local communities are reluctant to act or intervene in this taboo, making women and children far more vulnerable to sexual exploitation.
ဟုတ္ပါတယ္..။ သာမန္ နားလည္ထားၾကတဲ့ လိင္(sex) ဆိုတာ ဖိုမကိစၥေလာက္ပါ။ အထက္မွာပါတဲ့ (sex tourism) ဆိုတာက ဒီ ထက္မက အမ်ားႀကီး နက္ရႈိင္း က်ယ္ျပန္႔ ရႈပ္ေထြးၿပီး၊ ေဒၚလာကုေဋ ကုဋာခ်ီ လည္ပတ္ေနတဲ့ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းႀကီးတခုပါ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္ေတြကအစ၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ ေယာက္က်ား လူငယ္ေတြအလယ္၊ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ေတြအဆံုး မျငင္းဝန္႔ေလာက္တဲ့ ပက္ပက္စက္စက္ ပမာဏတခုကို "မပင္မပန္း" အလြယ္တကူရေစႏိုင္ၾကတဲ့ သမာအာဇီဝ မဟုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းႀကီးတခုေပါ့။ ဒီလို ေငြလြယ္ေငြ႐ႊင္ လုပ္ငန္းမ်ဳိးေတြ ယေန႔လက္ရွိ ရွင္သန္ ႀကီးထြားေနတဲ့ ကေမာၻဒီးယားလို ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာဆို ကေလးငယ္ ၃၀,၀၀၀ ေလာက္ပါဝင္ ပတ္သက္ေနၿပီး၊ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ထိ ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြေတာင္ ပါဝင္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္ဗ်ာ။
ဒီတေလာမွာ က်ေနာ္တို႔ ေ႐ႊႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးလည္း အိပ္ရာက ရုတ္တရက္ တေရးႏိုးလာၿပီး၊ အေျပာင္းအလဲေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ခ်ီတက္ေနတယ္လို႔ ကမာၻေပၚမွာ လူသိမ်ားလာၿပီး၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြလည္း တိုးတက္လာစ ျပဳေနပါၿပီ။ အဲဒီလို တရွိန္ထိုး တိုးတက္လာမယ့္ သာမန္ အေပ်ာ္ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြရဲ့ ေနာက္ကြယ္ ေျမေအာက္ကေနၿပီး ဒီ (sex tourism) ဆိုတဲ့ လိင္ခရီးသြားလုပ္ငန္းႀကီးလည္း ယိုးဒယားနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားမွာလိုမ်ား စည္ပင္ ႀကီးထြားသြားမွာကို စိုးရိမ္ပူပန္ ေနတဲ့ သူေတြလည္းရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္အတြက္ ႐ိုးရွင္းစြာ မွတ္သား ႏိုင္ေလာက္မဲ့ သင္ခန္းစာေတြဟာ အနီးကပ္ ဒီႏွစ္ႏိုင္ငံမွာ ရွိေနၿပီးသားပါတဲ့။ တကယ္လို႔ သံဃာဦးေရထက္ ျပည့္တန္ဆာဦးေရ မ်ားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယိုးဒယားရဲ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းလမ္းေၾကာင္းမ်ဳိးကို ေျခရာထပ္လိုက္ပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ကေမာၻဒီးယားလို ကေလးသူငယ္ေတြ သံုးေသာင္းေလာက္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ လိင္ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ဳိးကိုေတာ့ျဖင့္ ျမန္မာျပည္က လက္ေ႐ွာင္ခ်င္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္တဲ့။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ လိင္ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ဳိးေတြ စည္ပင္ႀကီးထြား လာ မလာဆိုတာကလည္း၊ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရက အေျမွာ္အျမင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ ႀကီးမားစြာ၊ ေရတို ေရရွည္ ႀကိဳတင္ စီမံကိန္းေတြကို၊ အကြက္က်က် အေတြးအျမင္မွ်မွ် ခ်ထား မထားေပၚမွာ လံုးဝကို မီွတည္ေနတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္ခင္ဗ်ား။ အထက္ပါစာစုအရ ျမန္မာျပည္လို ေရွး႐ိုးစဲြအျမင္ ႀကီးမားလွတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ၊ လိင္မႈကိစၥဆိုတာ အမ်ားနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ပုဂၢလိက အေရးငယ္ေလာက္လို႔သာ ျမင္တတ္ၾကတာပါ... တကယ္ဆို ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ဒီပုဂၢလိကအေရး ငယ္ငယ္ကေနပဲ လိင္ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြ ထြားက်ဳိင္းလာဖို႔ သိပ္ မခဲရင္းလွပါဘူးတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လိင္ခရီးသြားလုပ္ငန္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြေတြ၊ ဘ႑ာေတာ္ေတြ အေျမာက္အျမား ရွာေဖြေပးႏိုင္ၿပီး၊ နယ္ေျမခံေတြကလည္း ဝင္ေရာက္ တားဆီး စြက္ဖက္ၾကဖို႔ မစြမ္းသာသလို စိတ္ဝင္စားမႈလည္း သိပ္ရွိလွမွာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ နယ္ခံ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ကေလးသူငယ္ေတြအဖို႔ ေငြအရေခ်ာင္တဲ့ ဒီလုပ္ငန္းမ်ဳိးထဲ ပါဝင္ပတ္သက္လာဖို႔ရာ၊ အေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြက အလြယ္တကူ နီးနီးကပ္ကပ္မွာကို ရွိေနေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အထက္မွာ ဆိုခဲ့သလိုပါပဲ.. ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြနဲ႔ ဘ႑ာေတာ္ေတြ လြယ္လြယ္ကူကူ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ရေစႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းမို႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကသာ မ်က္စိစံု မွိတ္ေနမယ္ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ ရင္ေလးစရာပါခင္ဗ်ား။
ဒါေၾကာင့္မို႔ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မွာ စားၿပီးတဲ့အခါမယ္ မုန္႔ဟင္းရည္အဆစ္ ထပ္ေတာင္းသလိုမ်ဳိး ဆုအဆစ္ေလး ထပ္ေတာင္းခ်င္ပါေတာ့တယ္... " က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာ ဝေျပာလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႁခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ယိုးဒယားလို ကေမာၻဒီးယားလိုေတာ့ လိင္ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ဳိးေတြ မႀကီးထြား မဖံြ႔ၿဖိဳးလာပါေစနဲ႔ " လို႔...
ဆုဆိုတာ ေနာက္က်မွ ေတာင္းေတာင္း၊ အေစာႀကီး ႀကိဳေတာင္းေတာင္း ျပည့္ဖို႔က လိုရင္းပဲ မဟုတ္လား။ ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ထိုင္းႏိုင္ငံလို႔ မသံုးပဲ ယိုးဒယားလို႔ သံုးႏႈန္းရတာဟာ တခ်ိန္က ႏိုင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာမႀကီးတဦးလို နံႏွိမ္ခ်င္လို႔ မုန္းတီးလို႔ မဟုတ္ရပါခင္ဗ်ား။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားအားျဖင့္ ႏႈတ္က်ဳိးေနတဲ့ အသံုးအႏႈန္းမို႔ပါ။ ျပင္ဦးလြင္ကို ေမၿမိဳ႔လို႔ ႏႈတ္က်ဳိးေနသလိုမ်ဳိးပါ။